11 Πράγματα Που Ονειρεύεται Κάποιος Για Το '11 Για Την Αθήνα

1. Θα ήθελα να βρεθούν «έξυπνες» και δραστικές λύσεις για τις περιθωριοποιημένες ομάδες ατόμων, τους άστεγους ,τους ναρκομανείς, τους «μη νόμιμους» μετανάστες — όσο κι αν δε μ’ αρέσει η λέξη. Όχι

γκέτο, όχι «τείχη», αλλά ανθρώπινη αντιμετώπιση. Ειδικά για τους «μη νόμιμους μετανάστες», θα ήθελα μια δίκαιη μεταναστευτική πολιτική που θα λύσει το πρόβλημα και θα επιτρέπει ένα επίπεδο αξιοπρεπούς

διαβίωσής τους. 

2. Θα ήθελα ο δήμος να χρησιμοποιήσει τα εγκαταλειμμένα κτίρια επισκευάζοντάς τα και προσδίδοντάς τους νέες λειτουργικές χρήσεις (πολιτιστική στέγη).

3. Θα ήθελα περισσότερο πράσινο, όχι μόνο ως «μπάλωμα». Γενναίες «πράσινες» αποφάσεις. Για παράδειγμα, αυτό το αραχνιασμένο γήπεδο της Λεωφόρου θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα όμορφο αλσύλλιο — (στη διπλωματική μου στο Πολυτεχνείο πριν από δεκαετίες το κατεδάφιζα και το μετέτρεπα σε πολυπολιτισμικό κέντρο, αλλά κατηγορήθηκα για ακραιφνής γάβρος).

4. Θα ήθελα γενναίες πεζοδρομήσεις (όνειρό μου ένα πλήρως πεζοδρομημένο κέντρο) και ειδικές λωρίδες για τους ποδηλάτες.

5. Θα ήθελα ο Έλληνας να αποκτήσει συνείδηση περιπάτου και να μη θεωρεί τον εαυτό του έναν «ΙΧ Κένταυρο (μισό άνθρωπο-μισό αυτοκίνητο). Να γίνουν περισσότεροι χώροι στάθμευσης, υπόγειοι,

καλυμμένοι με πράσινο.

6. Θα ήθελα να λυθεί το θέμα των αδέσποτων με συνεργασία δήμου και πολιτών.

7. Θα ήθελα μια πόλη πολύ πιο καθαρή. Με μια πολιτική μείωσης των παραγόμενων απορριμμάτων με ανακύκλωση στην πηγή. Θα ήθελα να αποσυρθούν όλες οι πλαστικές σακούλες.

8. Θα ήθελα ουσιαστικό πολιτισμό στην πόλη. Όχι δημοτικά πανηγυράκια ημετέρων, αλλά δυναμικές, εναλλακτικές, επεμβατικές, εκδηλώσεις με πυρήνα τους νέους, που θα δώσουν χρώμα και ζωή στην Αθήνα. Θα ήθελα η είσοδος σε όλα τα μουσεία να είναι δωρεάν, θα ήθελα ο δήμος να παραχωρήσει χώρους σε νέες ομάδες για θέατρο, μουσική, εικαστικά, δρώμενα, κινηματογράφο.

9. Θα ήθελα ενοποίηση ακάλυπτων, που θα δημιουργήσει εσωτερικές αυλές και χώρους πρασίνου με αποτέλεσμα ανάσα οξυγόνου στην πόλη (το όνειρο του Τρίτση — τον θυμόσαστε;).

10. Θα ήθελα η περιοχή του Φαλήρου να ανοίξει σε μια μεγάλη παραθαλάσσια βόλτα. Θα ήθελα η Αθήνα να συνδεθεί ουσιαστικά με τη θάλασσα, να ανοίξει ο ορίζοντας.

11. Θα ήθελα να υπάρχουν περισσότερες ζώνες ελεύθερου Ίντερνετ. Ιδανικά να είναι ολόκληρη η πόλη σε free Wifi. Ως απαραίτητες προϋποθέσεις για να προχωρήσουν και τα 11, θα ήθελα το 2011 οι δημότες της Αθήνας να γίνουν πιο εξωστρεφείς, πιο ενεργοί, να συμμετέχουν σε όσες ομάδες πρωτοβουλίας υπάρχουν ήδη, να δημιουργήσουν κι άλλες, να προτείνουν, να επεμβαίνουν, ουσιαστικά να αναλάβουν το ρόλο που τους ανήκει: ενός πολίτη που ζει, κινείται, χρησιμοποιεί και επεμβαίνει στο χώρο του. Γιατί η Αθήνα είναι όλα απ’ όσα είναι φτιαγμένη. Ναι, είναι και τα κτίρια και οι δρόμοι, ναι, είναι και τα πάρκα και τα πεζοδρόμια, αλλά, κυρίως, είναι οι άνθρωποι που την κατοικούν.